මම ඔය දැන් සාන්ත දාන්ත තීන්ත කූඩුව වගේ හිටියට ඉස්සර පුංචි කාලේ නම් හරි දඟ මල්ල! ගස් ගල් උඩයි, ජනෙල් පඩි උඩයි, අතන මෙතන නැගිල්ල තමා මගේ රාජකාරිය. (පණ්ඩිතයා වගේ නැග්ගට මොකද බැහැගන්න බෑ, අර පූසෝ වගේ 😀 ) කවුරුත් ලඟ පාතක නැත්තං ඉතිං මම නතර වෙන්නෙ කොහෙහරි උඩක නැගලා තමා.
මේ සිද්ධිය වෙනකොට මට මතක විදියට මම 6 පංතියේ වෙන්න ඕන. අපේ ගෙදෙට්ට අල්ලපු ගෙදර අක්කලා දෙන්නයි, අයියයි, මමයි නංගියි ඉස්කෝලෙ ඇරිලා ආව හැටියේ ඉන්නේ ඒ ගෙදර වත්තේ. වෙන මෙක හින්දාවත් නෙමෙයි, ඒ වත්තේ තියෙන ගඩාගෙඩි කන්න. (ඒ වත්ත තනිකර පළතුරු වත්තක්!) වෙරළු කියන්නේ ඒ කාලෙ ඉඳන්ම මගේ පෙරේතම කෑමක්. මේ වත්තෙත් මහ විසාල වෙරලු ගහක් තිබුනා. ගෙඩි වල තියෙන්නෙ පුදුම රහක්. ඒ මදිවට හෙන විසාලයි.
ඔය ගහ හැදිලා තිබුනේ පහල කුඹුරේ මායිමට වෙන්න වගේ. ඉතිං මේ වත්තයි කුඹුරයි වෙන් කරන්න කටු කම්බි වැටක් එහෙම ගහලා තමා තිබුනේ. බොහොම ඉස්සර ගහපු එකක් නිසා ඒක හොදටම දිරලා මළකඩ කාලා තමයි තිබුනෙත්.
එදාත් ඉතිං වෙරලු ගහේ ගෙඩි පිරිලා සුවඳේ බෑ. පෙරේත කමත් එන්න එන්නම වැඩි වෙනවා. අපි කට්ටියත් ඉතිං වෙනදා වගේ ගියා වත්තට වෙරලු කන්න හිතාගෙන. ගස් නගින්නත් පුරුදු නිසා පෙරේතකමත් තියෙන නිසා මමත් ඉතිං නැග්ගා ගහට. මායි අර අයියයි ගහ උඩ ඉඳන් පහල අයට ගෙඩි කඩලා දෙනවා. අපි දෙන්නත් ගහේ ඉඳන් ගෙඩි කනවා.
මේං එකපාරටම ඇහෙනවා අම්මා කතා කරනවා හෝම් වර්ක් කරන්න! මළා ජෝන් කොතලාවල නේද, අම්මා දැක්කොත් මමත් ඉන්නේ ගහ උඩ කියලා, හොඳවැයින් සබ්බුව හම්බුවෙන බව දන්න නිසා බැරිමරගාතෙම මම පැන්නෙ නැද්ද ගහෙන් බිමට! (කලිනුත් කිව්වනේ මම ගස් නැග්ගට බහින්න දන්නෑ කියලා) අනේ ඉතිං මගේ පූරුවේ පවක් පල දීලද කොහෙදෝ මාව ඇදං වැටුනේ අර මලකඩ කාපු කම්බි වැඩ උඩට. ඒත් චුට්ටක් විතර පිනක් තිබ්බ නිසා වැඩි තුවාලයක් නැතුව එක කටුවක් විතරක් ඇනුනා කකුලේ! දැන් ලේ වැක්කෙරෙනවා එක සීරුවට! අක්කලා දුවලා ගිහින් අම්මාව එහෙම එක්කරන් ඇවිත් තමා කම්බියෙන් මාව ගලවලා ගත්තේ. අම්මා බනී කියලා බයටයි, රිදෙන නිසයි මම මොර දිදී අඬනවා දැන් 🙂
අනේ ඉතිං අපේ අම්මත් ගහෙන් වැටුනු මිනිහට ගොනා ඇන්නා වෙන්න හොඳ නැති හින්දද මංදා මට මුකුත් කිව්වෙ නෑ. හැබැයි ඉතින් එදායින් එදාත් හරි ආයේ ගස් නගිනවා තියා ගහක් ලඟ මම ඉන්නෙත් නැති ගානයි 😀
ඔය වෙච්චි අලකලංචියටයි, ගහපු ටෙටනස් තොගයයි නම් මට උදේ හවා දැනුත් මතක් වෙන්නෙ අර කටුකම්බිය ඇනිලා කකුලේ ඇතිවෙච්චි තුවාලේ කැළල දැක්කාමයි. ඒ කැළල නම් කවදාවත් මැකිලා යන පාටක් නෑ.
ඔන්න ඔහොමයි මගේ ගස් නැගිල්ල කෙළවර උනේ.
සංගා කිව්වාම අපි කොයි කාටත් නුපුරුදු නමක් නෙමෙයිනේ. ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් කණ්ඩායමේ (හිටපු??) නායකයා. පෙරේදා හවස් වරුවේ අල්ලපු ඔෆිස් එකේ මිත්‍රයෙක් බොහොම කලබලෙන් මගේ ඔෆිස් එකට ගොඩ වැදුනේ “සංගා රිසයින් වෙලා නේද?” කියලා අහගෙන. මමත් ඒ ගැන එවෙලේ දැනන් උන්නෙ නැති නිසා මාත් පොඩ්ඩක් කලබල උනා. හොඳ වෙලාවට ඔෆිස් එකෙන් අතපය දිගඇරලා පාවිච්චි කරන්න ඉන්ටර්නෙට් දීලා තියෙන නිසා මමත් දඩබඩ ගාලා සයිට් දෙතුනක හොයලා බැලුවාම කතාව ඇත්ත. සංගා එක්දින හා 20-20 නායකත්වයෙන් ඉල්ලා අස්වෙලා. එයාම කියන විදියට 2015 ලෝක කුසලානයෙදි අලුත් නායකයෙකුට ඉඩ දෙන්න ඕනෙ නිසා එයා අස්වුනාලු.
~ සිතුවිලි රෑනකට තටු ඇවිත් ~ 